اینجا تورنتوست!
چند روز قبل با خبر شدم که تعدادی از فارغ التحصیلهای دانشگاه پلی تکنیک پنجشنبه های دوم هر ماه در رستورانی دور هم جمع می شوند. دیشب برای اولین بار در این برنامه شرکت کردم و طیف وسیعی از پلی تکنیکیها را دیدم که در این رستوران گرد هم جمع شده بودند و با مرور خاطراتشان می گفتند و می خندیدند. هم دوره ای های خیلی قدیمی با سنین بالای شصت هفتاد سال هنگام دیدن دوستان قدیمی شان آنچنان جوان می شدند و به وجد می آمدند که انگار همان دانشجویان پر انرژی سابق هستند. با اینکه میانگین سنی حاضرین در این برنامه بالای پنجاه و پنج بود ولی شور و حالشان در حد جوانان بیست و دوساله بود. اگر این برنامه در تهران بود خیلی جای تعجب نداشت ولی برای من خیلی جالب بود که در تورنتو اینهمه فارغ التحصیل قدیمی پلی تکنیکی داریم. اگر فارغ التحصیلهای دو دهه اخیر هم که در این برنامه نبودند را به این جمع اضافه کنیم چه خواهد شد. این را هم بگویم که یکی از حاضرین می گفت در این برنامه بیست درصد افراد پای ثابت هستند و بقیه چند خط در میان می آیند. با این وصف چه خواهد شد اگر همه باشند!