فروشگاه مواد غذایی ایرانی در جزیره پرنس ادوارد

شاید اکثر مهاجران ایرانی ، قبل از ورود به جزیره پرنس ادوارد ، فکر میکنند جزو اولین ایرانیانی هستند که این جزیره  را برای سکونت انتخاب میکنند . به همین علت اکثر دوستان ، مواد غذایی مختلفی با خودشان به اینجا حمل میکنند و حتی ممکن است بابت حمل این مواد مجبور به پرداخت اضافه بار شوند .

حضور خانواده های ایرانی با سابقه حضور 30 ساله در این استان باعث شده است که فروشگاه مواد غذایی ایرانی، توسط یکی از هموطنان عزیز راه اندازی شود . این فروشگاه با تامین اکثر مایحتاج  مخصوص ایرانیان ، باعث میشود که هموطنان عزیز  بتوانند با  تهیه مواد اولیه ایرانی ، انواع غذاهای ایرانی مثل  آش رشته  ،خورش قیمه ، خورش فسنجان و حتی کباب کوبیده را در اینجا طبخ کنند . چون در این فروشگاه سیخ کباب و منقل هم  پیدا خواهید کرد.

در ادامه لیست کوتاهی از بعضی از اقلامی که در این فروشگاه دیده میشود ، مینویسم  و آدرس و شماره تلفن  این فروشگاه را نیز  خواهم نوشت . با تشکر از دوست عزیزمان جناب آقای عزیز رودبندی ( مدیریت  محترم فروشگاه سوپر راشد ) .

اول آدرس و تلفن فروشگاه را مینویسم:

Rashed

 ۱۸Grafton St. Charlottetown

Tell:  [phone]

عناوین برخی از مواد موجود:

 کشک خشک – کشک آماده – نعنا خشک شده –سبزی قورمه خشک شده – سبزی قورمه سرخ کرده – قند حبه – چای احمد – پسته – رب  گوجه یک ویک – سیخ کباب – زرشک – سماق – گلاب – عرق نعنا – مربای یک ویک – لپه –نخود – لواشک – سماور پلان  و دهها مورد دیگر که مجال  درج آن  وجود ندارد .

اقامت در جزیره پرنس ادوارد

سلام

خدمت دوستانی که بزودی قراره تشریف بیارند شارلوت تاون عرض کنم که :

مراحل اقامت در اینجا دو مرحله داره ۱- اقامت موقت (یک الی سه هفته) برای آشنایی با محیط و انتخاب محل مناسب برای اجاره یک ساله

۲- محل اقامت یک ساله که معمولا قراردادها از اول هر ماه شروع میشه و با توجه به آپارتمان بودن یا خونه دربست یا خونه های به هم چسبیده و باتوجه به موقعیت مکانی و محله ای و با توجه به ابعاد و امکانات جانبی ، قیمتها تفاوت میکنه . ولی بطور کلی بین ۸۰۰ تا ۱۵۰۰ دلار در ماه هستش.

مشکلی که عمدتا من وسایر دوستان رو ناراحت کرده بود ، موضوع مرحله اقامت موقت بود . چون توی این مرحله بعلت عدم آشنایی با محیط و اجبار به  اقامت در هتل یا مهمانسرا ، و پرداخت هزینه های سنگین و عدم اطلاع از مدت اقامت در این وضعیت ، باعث کلافه شدن خانواده میشه . معمولا توی این مرحله خانواده ها بین دو  تا پنج هزار دلار هزینه میکنند . حتی یک خانواده چهار نفره که دو اطاق ۱۸۰ دلاری توی یک هتل گرفته بودند و سه هفته هم  طول کشید تا خونه مناسب پیدا کنند ، حدود ۷۰۰۰ دلار فقط هزینه هتل دادند. البته در فصلهای مختلف ، قیمتها عوض میشه و اگر نزدیک به آخرهای ماه تشریف بیارین ، مدت اقامت موقتتون کمتر میشه و بنظرم بهتره یک سوییت با امکانات پخت وپز پیدا کنید که اگر هم طولانی شد ، خیلی درد سر ساز نشه .

همزمان با پیدا کردن خونه ، باید کارهای اداری مربوط به تازه واردین ،   مثل گرفتن sin number و هلس کارت و تکس بنفیت و ثبت نام پی ان پی و بازکردن حساب بانکی و انتخاب  نوع کردیت کارت و  درخواست کردیت کارت و گرفتن سیم کارت موبایل و سایر موارد که الان حضور ذهن ندارم انجام شود .

همچنین اعلام آدرس برای پی آر کارت که خودش کلی وقت میگیرد و مراحل ثبت نام بچه ها در مدارس و کلاسهای زبان و امتحان تععین سطح برای همه خانواده ، مواردی است که باید انجام شود .

علاوه بر این ثبت نام آیین نامه رانندگی و گرفتن وقت امتحان هم نباید فراموش شود . چون این روزها ورود مهاجرین رو به افزایش است ، ازدحام زیاد شده است و بیشتر از گذشته وقت میگیرد.

نکته ای که باید بگویم اینکه ترجمه گواهینامه و اصل گواهینامه خودتان رابیاورید و در ترجمه ، زمان صدور اولین گواهینامه نیز قید شود تا مشخص شود سابقه رانندگی بیش از چهار سال است .لازم به ذکر است در هنگام دادن گواهینامه اینجا ، اصل گواهینامه ایران را از شما خواهند گرفت . 

امیدوارم این مطالب باعث نگرانی دوستان نشود چون خوشبختانه ایرانیان در اینجا روابط بسیار دوستانه ای دارند و همه به هم کمک میکنند .  

این موارد بطور عمومی نوشته شد و ممکن است هر کسی با توجه به شرایط خاص ، سوال خاصی داشته باشد  ، که امیدوارم بتوانم پاسخگو باشم 

دیروز با یکی از ایرانیان اینجا بنام BEN (بهنام) صحبت کردم و موضوع ورود دوستان را و مشکلاتی که برای ماها بوجود آمده را مطرح کردم و ایشان اجازه دادند که شماره تلفنشان را اینجا بنویسم که با ایشان مشورت کنید. (  ۰۰۱۹۰۲۳۱۴۵۶۳۶)   البته در نظر داشته باشید افق اینجا شش ساعت ونیم از ایران عقب تر است.

اگر از من هم سوالی داشته باشید ، خوشحال خواهم شد که پاسخگو باشم و فقط خواهش میکنم سوال و آدرس ایمیلتون هم بنویسید که اگر لازم بود شماره تلفنمو براتون ایمیل کنم .

به امید دیدار در جزیره ی زیبای پرنس ادوارد

راهنمایی به دوستانی که میان پیش ما

سلام

خوشبختانه میبینم که ویزاها داره یکی یکی میاد و بزودی جمع ما اینجا زیاد میشه . من در اینجا مختصرا چند مطلب مینویسم که شاید مفید باشه ، امیدوارم فرصت پیدا کنم مفصلتر بنویسم:

۱- چون اینجا (pei) فردگاه بین المللی نداره باید از یکی از فردگاههای تورنتو یا مونترال یا هالیفکس به اینجا بیایید که نزدیکترین فرودگاه هالیفکس هست که تقریبا با ماشین تا اینجا سه ساعت راهه. یکی از دوستامون که اخیرا از مونترال اومده بود ، سخت ترین قسمت سفرش معطل شدن ۱۰ ساعته اش توی فرودگاه مونترال بود. در هر صورت حواستون باشه که بارتون رو توی فرودگاه بین المللی تحویل بگیرید و تحویل پرواز شارلوت تاون بدید یا مطمئن شوید که اینکار انجام میشه . قیمت بلیط تورنتو به شارلوت تاون حدود ۲۰۰ دلاره که با توجه به میزان تقاضا ۱۰۰ دلار بالا پایین میشه.در هر صورت خرید مستقیم اینترنتی به صرفه تره. ایرکانادا و وست جت دو ایرلاینی هستند که به اینجا پرواز دارند.

۲-وقتی به فرودگاه بین المللی برسید پروسه لندینگ همونجا انجام میشه . یعنی بعد از کنترل ویزا باید برین توی صف قسمت مهاجرین. اونجا چندتا آفیسر هستند که مدارک خانواده ها رو چک میکنند و در صورت کامل بودن اجازه ورود به کانادا رو میدن .

ما از تورنتو وارد شدیم و آفیسری که مدارک مارو کنترل کرد از ما بلیط شارلوت تاون رو خواست که بهش نشون دادیم و با اینکه برای یک هفته بعد بود ، ایرادی نگرفت(وکیلمون گفته بود شاید ایراد بگیره) و بعد آدرس از ما خواست برای ارسال پی آر و ما هم با اعتماد به نفس کامل  آدرس دوستمون در تورنتو رو که از قبل آماده کرده بودیم بهش دادیم و به ما برگردوند و گفت من نمیتونم آدرس تورنتو رو بنویسم و با اینکه اصرار کردیم که این دوستمونه و حتما به دستمون میرسونه ولی گفت نمیتونم . بعد گفتیم آدرس هتلمون رو توی شارلوت تاون داریم ، اونو بدیم؟ گفت نه ، بهتره که این فرم رو بگیرید و وقتی آدرس قطعی تون مشخص شد از طریق سایت یا فاکس یا تلفن ،آدرستون رو اعلام کنید (ما اصلا نمیدونستیم  که ممکنه چنین ایرادی بگیرند و کمی دلخور شدیم) .

این قصه ما بود ولی آفیسرهای دیگه با بقیه دوستان رفتار متفاوتی داشته اند که بعدا مینویسم

روز هجدهم

سلام

این متن رو در دو زمان متفاوت نوشتم  ، ولی فرصت انتقالش به وبلاگ نشد و امروز هر دوتاشو با هم توی وبلاگ میذارم:

هفته دوم

از دوستان عزیزم که لطف کردند برام نظر گذاشتند ممنونم از مانا خانم که ذکر خیرشون منزل آقا رضا بود  و شهرام عزیز  و مریم عزیز و فریبا خانم و کانادا یه نفر و دلارام و علی عزیز و ونوس خانم و زوج خندان آقا فرهاد و اعظم خانم که متاسفانه مهر ماه از دیدنشان محرومم تشکر میکنم و امیدوارم مدیکالها بزودی بیاد و بقیه مراحل هم بسرعت طی بشه و این طرف جمعمون جمع بشه.

امروز یک هفته از حضورمون در جزیره  گذشت و خوشبختانه هر روز اطلاعات جدیدی پیدا میکنیم و احساس میکنم وقتمون تلف نمیشه . با خودم فکر میکنم بچه ها هم ، وقتی به دنیا میان چون همه چیز  براشون تازگی داره ، سرعت رشد فکری و دریافت اطلاعاتشون زیاده و تفاوت یک کودک دو ساله با سه ساله خیلی مشهوده ولی وقتی آدم سنش بالا میره چون فکر میکنه ذهنش اشباع شده ، همه چیز براش عادی میشه و طبیعتا درجا میزنه . من خودم احساس میکنم در ده سال گذشته تغییری نکرده ام و در جا زده ام.

در هر صورت در این یک هفته احساس درجا زدن نداشته ام و امیدوارم  این حالت ادامه داشته باشد.

هفته سوم:

امروز روز هجدهم اقامتمون در جزیره است و در ده روز گذشته موفق شدیم خونه اجاره کنیم و تجهیزات زندگی رو خریداری کنیم و با سبک زندگی در اینجا آشناتر بشیم . خوشبختانه همه چیز خوب پیش میره و امروز اولین روز حضور رسمی پسرم در دبیرستان بود و دیگه به خونه جدیدمون عادت کردیم و احساس غربت در این شهر نمیکنیم . فضاهایی که روزهای اول برامون تازه گی داشت عادی بنظرمون میاد و سطح توقع ذهنیمون از جامعه ، با شرایط موجود تطبیق پیدا کرده و از نظم موجود اصلا تعجب نمیکنیم .

طبیعیه که توی این مدت مهمون جیبمون بودیم و از ذخیره ای که پیش بینی کرده بودیم هزینه میکنیم .  ولی هر چی میگذره از اینکه مشغول کار نیستم بیشتر دلخور میشم . البته هنوز هیچ اقدامی برای کار نکرده ام ولی در حال مطالعه روی این موضوع هستم و امیدوارم ظرف مدت چهارماه بتونم کیسهای مختلف رو شناسایی و بررسی و طبقه بندی کنم و انتخاب درستی انجام بدهم . خوشبختانه دوستان خوبی در اینجا پیدا کرده ام و از راهنمایی هایشان استفاده میکنم .

امروز متوجه شدم که بزودی نشست دوستان در پارک قیطریه برگزار میشود . از همینجا به همه دوستان سلام عرض میکنم و برای همه دوستان بخصوص علی آقا و خانواده گرامیشون و آقا فرهاد و اعظم خانم که باید مجددا از اظهار لطفشون تشکر کنم و آزاده خانم که با ایمیلاشون هروز مارو در جریان اخبار میذارند و سرکار خانم دوستدار ونکوور که خیلی وقته ازشون بی خبرم و نگار جان هنرمند و بابا و مامان مهربونش و سایر دوستان گرامی که چهره هاشون توی ذهنمه ولی اسمها رو فراموش کردم ، آرزوی موفقیت و شادکامی روز افزون دارم و از همه دعوت میکنم تا ما اینجا هستیم تشریف بیارند اینجا ودیداری از این جزیره زیبا و دیدنی داشته باشند .

طول این جزیره حدود 150 کیلومتر و عرض اون حدود 50 کیلومتره ، پس وقتی میگم جزیره ، فکر نکنید دور تا دور ما آبه ، بلکه  یک کانال آب  از کنار شارلوت تاون عبور میکنه و امکان تردد کشتی های تفریحی رو به این شهر میسر میکنه . امروز هوای اینجا گرم و یک کم شرجی شده بود که به نسبت چند روز قبل افزایش دما داشتیم . ظاهرا تا یکی دو ماه دیگه هم هوا برای سفر به اینجا خوبه ، پس عجله کنید ، ما منتظریم .